ഒരു മലയുടെ മുകളില്‍ ആയിരുന്നു എന്റെ വീട്‌..ആ കാലത്തു നാട്ടിലേക്കു ആകെയുള്ള ബസ്സുകളുടെയും അവയുടെ ആകെയുള്ള ട്രിപ്പുകളുടേയും എണ്ണം, എങ്ങിനെ എണ്ണിയാലും ഒരു കൈയിലെ വിരലുകളില്‍ ഒതുക്കാം എന്ന ഒരു പ്രയോജനം മാത്രമെ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നുള്ളൂ..
ബസ്സിറങ്ങി ചുറ്റിവളന്‍ഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കുന്നിന്‍ ചെരുവിലൂടെ കയറി, റോഡവസാനിക്കുന്നിടത്തു തുടങ്ങുന്ന മംഗലശ്ശേരി കുടുംബത്തിന്റെ പുരയിടവും കടന്നാലെ വീട്ടിലെത്താന്‍ കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ..
ചേട്ടന്‍, അനിയന്മാരായി മൂന്നോളം വീടുകളിലായി വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന മംഗലശ്ശേരി കുടുംബത്തിന്റെ, കുടുംബ കാവല്‍ നായ നീലകണ്ഠന്‍ എന്ന് ഞാന്‍ ചെല്ലപ്പേരിട്ടു വിളിക്കുന്ന ജീവിയായിരുന്നു എന്റെ എക്കാലത്തേയും വലിയ ശത്രു..
അതിന്റെ gender ഏതാണു എന്നു നോക്കുവനുള്ള ശേക്ഷി അന്നും (ഇന്നും) ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട്‌ ഇട്ടപേര്‍ ഇടക്കു മാറ്റേണ്ട ഒരു ഗതികേട്‌ ഇതു വരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല...
ഇരിട്ടി തുടങ്ങുന്ന നേരത്തു ..ദൂര യാത്രയും കഴിഞ്ഞവശനായി, ഒരു കലം ചോറു തിന്നാനുള്ള ആര്‍ത്തിയുമായി വീട്ടിലേക്കു ഓടുന്ന എന്റെ കാലുകള്‍ സ്ലൊമോഷന്‍ ശീലിച്ചു തുടങ്ങിയത്‌ ഒരു പക്ഷെ മംഗലശ്ശേരി നീലകണ്ഠനുമായുള്ള എന്റെ ശത്രുത തുടങ്ങിയതോടെ ആയിരിക്കാം..
എന്റെ സ്മെല്‍ അടിച്ചാല്‍ മതി ഏത്‌ ചിക്കന്‍ ലെഗ്ഗിന്റെ മുന്നിലാണെങ്കില്‍ പോലും ഒരു മനോവിഷമവും കൂടാതെ ഓടിവരുക എന്നത്‌ നീലകണ്ഠന്റെ ഒരു ഹോബി ആയിരുന്നൂ...ഓടിവന്നു ഇരുളിന്റെ മറവില്‍ നിന്നും പെട്ടെന്നു കുരച്ച്‌ എന്റെ പ്രാണന്‍ പോസ്‌ ചെയ്തു നിര്‍ത്തുക ആ മഹാമനസ്കന്റെ ചില കുസൃതികളില്‍ പെടും..
ജന്മനാ ഒരു പട്ടി ഫോബിയാക്‌ ആയതു കൊണ്ട്‌ ഓര്‍ക്കപ്പുറത്തുള്ള ഇത്തരം എന്‍കൗണ്ടറുകള്‍ എന്റെ മനോവീര്യം കൂടുതല്‍ തകര്‍ക്കുന്നതിനെ ഉപകരിച്ചുള്ളൂ...
എല്ലാ വീട്ടിലും ഒരു പട്ടി എന്ന പ്രിന്‍സിപ്പലില്‍ അടിയുറച്ചു വിശ്വസിച്ചിരുന്നവരുടെ ഇടയില്‍ എന്നെ പോലുള്ളവരുടെ ജീവിതം ദുഷ്ക്കരം ആയിരുന്നൂ...
അങ്ങിനെ കാല ചക്രം തിരിഞ്ഞു മറിഞ്ഞു...എന്റെ മീശപോലുള്ള രോമങ്ങള്‍ കട്ടി വച്ചു തുടങ്ങി...ഒപ്പം നീലകണ്ഠന്റെ ബോഡിയും, എന്നോടുള്ള പകയും..
ആനപ്പകപോലുള്ള ഒരു പട്ടിപ്പക...
അതിന്റെ കാരണം തിരഞ്ഞു തിരഞ്ഞു ഞാന്‍ ഗതികിട്ടാ പ്രേതം കണക്കെ അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു..ഇന്നാണങ്കില്‍ ഒരു പക്ഷെ വിക്കിപീഡിയായില്‍ പോയി തിരഞ്ഞാല്‍ മതിയായിരുന്നു..
മൂന്നു കുടുംബങ്ങളുടേയും ആരോമല്‍ ഉണ്ണിയായിരുന്നതു കൊണ്ട്‌ ക്രിസ്തുമസ്സും, ഈസ്റ്ററും പള്ളിപ്പെരുന്നാളും ആഘോക്ഷിച്ച്‌ നീലകണ്ഠന്‍ കൊഴുത്തു തടിച്ചൊരു സിംഹക്കുട്ടി കണക്കെ ആയിരുന്നൂ..
നീലകണ്ടനെ പേടിച്ചു മംഗലശ്ശേരി കുടുംബത്തിന്റെ പുരയിടം ഒഴുവാക്കി കിലോമീറ്റര്‍സ്‌ ആന്റ്‌ കിലോമീറ്റേര്‍സ്‌ നടന്നു ഞാന്‍ നൂലുപോലെ മെലിഞ്ഞും തുടങ്ങി..
അങ്ങിനെ എങ്ങ്നീയൊക്കെയൊ വിവരം നാട്ടുകാരും അറിഞ്ഞു.. അപമാന ഭാരത്തില്‍ എന്റെ പുരുഷത്വം തിളച്ചു മറഞ്ഞു..
ബുഷ്‌ സദ്ദാംഹുസ്സൈനെ എന്ന പോലെ, എന്നെ ടോര്‍ച്ചര്‍ ചെയ്യുന്ന ആ മാരണത്തെ എങ്ങിനെയെങ്കിലും അവസാനിപ്പിക്കണം എന്നു ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചുറച്ചു.അലുവയില്‍ തുടങ്ങി, മത്തിയില്‍ വരെ എത്തി നിക്കുന്ന വിഷ പ്രയോഗങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള പ്ലാനുകള്‍ പക്ഷെ, അച്ചന്‍ അമ്മമാരുടെ ഭീക്ഷണിക്കും വിരട്ടലിനും മുന്‍പില്‍ ഫ്ലോപ്പായി..
ചിലര്‍ പറഞ്ഞു, ഈ പകയ്ക്കു കാരണം എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തെ ചില കുസൃതികളില്‍ എറിഞ്ഞ കല്ലുകള്‍ ആയിരിക്കാം എന്നു..ചിലര്‍ പറഞ്ഞു പൂര്‍വ ജന്മത്തിലെ ഏതെങ്കിലും പകയായിരിക്കും എന്നു..
പിന്നെ പിന്നെ, എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ നീലകണ്ടന്‍ എന്റെ മുന്‍ ജന്മങ്ങളിലേതോ ഒന്നില്‍ ഞാന്‍ വഞ്ചിച്ക എന്റെ കാമുകിമാരില്‍ ഒരാളായി..
ചില സ്വപ്നങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ കംസനും അവന്‍ കൃഷ്ണനും ആയി..
അപൂര്‍വ്വം സ്വപ്നങ്ങളില്‍ എന്നെ ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ ഓടിച്ച്‌ ഓടിച്ച്‌ ഒടുവില്‍ മോക്ഷം കിട്ടുന്ന അപ്സരസ്സായി അവന്‍...
സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കു ശേഷമുള്ള ദിവസങ്ങളില്‍ എന്നെ ഓടിച്ച്‌ പേടിപ്പിച്ചാണെങ്കിലും ഒരു നായക്കെങ്കിലും ശാപമോക്ഷം കിട്ടട്ടെ എന്ന് ഞാനും കരുതി തുടങ്ങി..
ഇതു ഒരു കഥയായിരുന്നെങ്കില്‍ എനിക്കു വേണമെങ്കില്‍, പിന്നീടെപ്പൊഴോ ഞാന്‍ അറിയാതെ ഒടുങ്ങി തീര്‍ന്ന നീലകണ്ഠന്റെ മരണത്തില്‍ നിര്‍ത്താമായിരുന്നൂ...
ഒരു സത്യം ഇപ്പോളും എനിക്കറിയില്ല, അവന്‍ ആ പഴയ പകയോടെ എന്നെ കാത്തു നില്‍പ്പുണ്ടോ എന്നു..
കാലം കഴിഞ്ഞു..ബാംഗ്ലൂര്‍ നഗരത്തില്‍ സ്ഥിരതാമസമാക്കി.., ഏതൊരു പുതിയ റോഡ്‌ ടാര്‍ ചെയ്താലും ആദ്യ കാല്‍പ്പാടുകള്‍ നായയുടേതായിരിക്കും എന്നുറപ്പുള്ള സ്ട്രീറ്റ്കളിലൂടെ എന്നും വന്നും പോയിയും ഇരിക്കുമ്പോഴും ഞാന്‍ ഇരുളില്‍ നിന്നുള്ള അപ്രതീക്ഷിത കുരകളെ ഇന്നും ഭയപ്പെടുന്നൂ...
(കടപ്പാട്‌ : മംഗലശ്ശേരി നീലകണ്ഠനു...)
3 comments:
ഡിയേര്‍സ്,
ചില ഭാവനാ തകരാറുകള്‍ കാരണം ടെര്‍മിനല്‍ 2ബി തുടരാന്‍ സാധിച്ചില്ല..പിന്നീടെപ്പൊഴെങ്കിലും ഒരു ചെറിയ കഥയായി രൂപം മാറ്റിയെടുക്കാം...
ഇതു എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ നല്ലൊരു ഭാഗം പേടിപ്പിച്ചു തീര്‍ത്ത “ മംഗലശ്ശേരി നീലകണ്ഠന്‍ “ എന്ന നായക്കു വേണ്ടിയുള്ള ഒരു കഥ..ഇതാ ഇവിടെ...
നീലകണ്ടന്‍ ഇഷ്ടമായീ മാഷെ
മനു: ഇഷ്ടമായി എന്നറിഞ്ഞതില്‍ സന്തോഷം..
Post a Comment